آدمک‌های فتوشاپی

راست می‌گویند “عقل آدم به چشماشه” این را بارها دیده‌ام باری همه این‌گونه نیستند. به یاد روزی افتادم که با معین و سعید در خیابان گام برمی‌داشتیم و دو دختر با آرایشی بیش از اندازه را دیدیم به ما که نزدیک‌‌تر شدند رو به معین و سعید گفتم این فتوشاپ 6 هست یا 5؟! نگران کفش‌های پاشنه بلند آن دو دختر بودم چون با آن آرایش سنگین هر دم سنگینی آرایش، پاشنه‌ی کفش را می‌شکست!

من نه آخوند هستم و نه عرزشی که بخواهم بگویم آرایش نکنید. آرایش و زیبایی خوب است اما به اندازه نه این‌که رخسار زیبایتان را زیر خروارها گِل رنگی فرو ببرید. هیچ کس هم نمی‌تواند بگوید آرایش کمی شما را زیباتر نمی‌کند چون همان‌گونه که گفتم خرد برخی به چشمانشان است :D

از شوخی که بگذریم آرایش نیاز است آدمی همواره زیبایی را دوست دارد و تلاش می‌کند زیباتر باشد.

از آرایش بگذریم و بچسبیم به فتوشاپ این جادوی بی‌همتا که شگفتی می‌آفریند. به راستی چرا سازندگان فتوشاپ خود را پیامبر نخواندند؟ چرا نگفتند ما نیز هم‌چون پیامبرها کاری شگفت و ناشدنی کرده‌ایم؟ پاسخش را نمی‌دانم. شاید چون اگر این را بگویند مسلمانان خشمگین می‌شوند که پیامبری به پایان رسیده است!

در جهان امروزی فتوشاپ بخش جدایی‌ناپذیر زندگی برخی شده است کسانی را می‌شناسم که هرگز دلیری این را ندارند نگاره‌‌ای از چهره‌ی خود را بدون کمک این برنامه به نمایش بگذارند گاهی بیش از اندازه از این برنامه بهره می‌گیرند و نگاره‌شان را جوری دگرگون می‌کنند که خودشان هم خودشان را نشناسند پسران هم دست کمی ندارند بازوها و بدنشان با کمک فتوشاپ جوری ماهیچه‌ای می‌شود که هیچ بدن‌سازی با ده سال ورزش هم‌چون آن‌ها نشود فتوشاپ به خوبی توانسته بدن پسران را ورزشکارانه کند پستان‌های دختران (بخوانید ممه) را از اندازه‌ی 40 به 80 برساند و چربی‌ها را به گونه‌ای از میان ببرد که کار و بار فروشنده‌های قرص‌های دروغین لاغری به ورشکستگی برسد.

پانوشت: از آدمک‌های فتوشاپی بیزارم من خودم هستم آیا تو هم خودت هستی؟