متروی شگفت انگیز!

امروز برای خرید یک نمایشگر رایانه ی تازه روانه ی خیابان ولیعصر شدم من برای رفت و آمد در شهر بیش تر سوار مترو می شوم به پاساژ رضا رفتم و نمایشگری خریدم برای بازگشت به سوی ایستگاه سعدی رفتم تا بار دیگر سوار مترو شوم ایستگاهی تمیز و زیبا که آهنگ های ملایمی نیز در آن به گوش می رسید. از نگاه روان شناسی این گونه آهنگ ها برای روان انسان بسیار نیاز است. نزدیک به نیم ساعت در این ایستگاه نشستم اما هیچ مترویی نیامد! پیاپی از شهید کلاهدوز به میدان آزادی مترو می گذشت اما در مسیر بر عکس آن هیچ… ! از مترو بیرون آمدم و ناچار با تاکسی به خانه بازگشتم. به راستی چرا نباید برنامه ریزی های درستی در این باره باشد؟ چیزی که در این جا برای من ارزشمند بود نگاهی بود که همیشه بر پایه ی روان شناسی به دیگران دارم کسانی را دیدم که هنوز 30 ثانیه روی صندلی های مترو ننشته اند پاهای خود را تکان می دادند با انگشتانشان بازی می کردند و آرامش بدنی نداشتند خدا می داند در مغزهایشان چه غوغایی بوده است! با آگاهی کامل می گویم نزدیک به 10 نفر از آن ها از اختلال بیش فعالی بزرگسالی رنج می بردند.