آدمی با گذشت هنگامه‌های زندگیش دگرگون می‌شود. در کودکی با چشم‌های بسته بیدار بودم و اکنون در نوجوانی با چشم‌های باز می‌خوابم. زندگی همواره سرشار از فراز و نشیب است و این فراز و نشیب‌ها زندگی را زیباتر می‌کند. اگر زندگی دچار روزمرگی شود گریبان‌گیر سستی و اندوه می‌شویم. به گذشته نگاه می‌کنم یادواره‌هایی (خاطراتی) که برایم همراه با سختی بوده را بهتر از یادواره‌های شیرین به یاد می‌آورم چون توانسته‌ام از دشواری‌ها گذر کنم و به امروز برسم.
همواره به یاد می‌سپارم که باید با چشم‌های باز خوابید.
