آغاز سخن

سخن خود را با بیتی از حافظ شیرازی آغاز می‌کنم:
بشوی اوراق اگر همدرس مایی       که درس عشق در دفتر نگنجد
حافظ در این بیت به ما می‌گوید سخنی که درباره‌ی عشق باشد قابل نگارش نیست پس باید دفتر را از سخنان بیهوده بشوییم من در این بیت بسیار اندیشه کردم تا منظور حافظ را از این بیت درک کنم چون اگر منظور ظاهری این بیت در نظر گرفته شود حافظ نیز نباید دیوان شیوای خود را می‌نوشت پس این بیت یک مفهوم درونی نیز دارد.
به باور من، دیدگاه این شاعر شیرین سخن این است که سخن نیک را باید از قلبی پاک شنید پس منظور او از اوراق بخش‌های گوناگون روح است او می‌خواهد روح خود را پاک گردانیم و سپس سخنی نیکو بگوییم.
حافظ در جای دیگر می‌گوید:
شرح حالی ننوشتی و شد ایامی چند          محرمی کو که فرستم به تو پیغامی چند
پس سخن را آغاز می‌کنم و آن‌چه را خواهم نوشت که به آن ایمان دارم.
گر خطا گفتیم اصلاحش تو کن           مصلحی تو ای تو سلطان سخن
مولانا