امروز داشتم به این می‌اندیشیدم که برخی از مردم از شنیدن دشنام و یا واژه‌های نه چندان خوب شادمان می‌شوند. کسانی را در توییتر می‌شناسم که با شنیدن واژه‌ی دیوث قند در دلشان آب می‌شود. دوستانی دارم که سینه سپر می‌کنند و خودشان را گیک یا نرد و دیگران را زامبی می‌نامند. واژه‌ها می‌تواند برای هر کسی چم (معنی) ویژه‌ای داشته باشد و هر کسی از آن برداشتی کند و من هنوز با واژه‌های گیک و نرد نمی‌توانم کنار بیایم. خوب می‌دانم که گیک و نرد برای خود چرایی و فلسفه‌ای دارد و همین من را بر آن داشت که برای کسانی که دیوانه‌وار به دنبال خریدن تازه‌ترین ابزارک‌ها و گجت‌ها هستند نامی برگزینم و از این پس آن‌ها را قمبل می‌نامم. من هم برای نامیدن کسانی که دیوانه‌ی گجت‌ها هستند فلسفه‌ای دارم.
اگه از این‌که بهت بگم گیک یا نرد شاد میشی باید از این‌که بهت بگم عنتر یا قمبل هم شاد بشی
— Sushyant Zavarzadeh (@sushyant) اکتبر 12, 2014
گجت‌بازها همانند قمبل خودشان را بیش از اندازه سفت می‌کنند و بر این باورند که داشتن گجت‌های برتر می‌تواند آن‌ها را برتر از دیگران کند پس خود را همانند قمبل برجسته‌تر از دیگران می‌بینند. از سوی دیگر همیشه گجت‌های خود را برای دیگران به نمایش می‌گذارند و این همان کاری است که قمبل کسی که جلوتر از شما می‌رود با چشمانتان می‌کند. گجت‌بازها گاهی حال آدم را همانند قمبل چروک یک پیره‌زن به هم می‌زنند. کارآگاه گجت که پیامبر گجت‌بازهای جهان بود با آن همه گجت از قمبل کم‌تر بود شما که جای خود دارید. او همواره به کمک یک دختر باهوش و سگش نیازمند بود پس بهتر است جای قمبل بودن باهوش باشید.
همان‌گونه که دیدید من نیز برای قمبل نامیدن گجت‌بازها چرایی و فلسفه‌ی خوبی داشتم شاید در آینده این واژه نیز دارای دو چم (معنی) خوب و بد شد. همانند واژه‌های گیک، نرد، دیوث و … . به امید آن روز.
پانوشت: به‌کارگیری ابزارک‌ها و گجت‌ها هنگامی خوب است که بتواند نیازهای ما را برآورده کند نه این که ندانیم برای چه ابزارک و گجتی را به کار می‌گیریم هر چیزی را درست به کار بگیریم.
